🧠 ❤ Czy masz czasem poczucie wewnętrznej walki? Czy wydaje Ci się jakby Twój rozsądek walczył z emocjami? Albo masz wrażenie bycia inną osobą w pracy, a inną w domu? Robisz to na co nie masz ochoty?
🌟Dzięki współczesnym odkryciom neurobiologii interpersonalnej dużo lepiej wiemy co robić, aby doświadczać integracji „Wówczas walka między myślami a emocjami zakończy się ostatecznie nie zdominowaniem ośrodków emocjonalnych przez myśli korowe, lecz bardziej harmonijną integracją rozsądku i namiętności. Przy zwiększeniu połączeń między korą i ciałem migdałowatym kognicje i emocje mogą zacząć działać razem, a nie oddzielnie” (LeDoux 2000: 361).
Jak wiedza o neurobiologii może przyczynić się do tego, że będzie Ci łatwiej podejmować decyzje? Jak pomoże Ci skuteczniej działać w życiu? Jak empatia wpływa na mózg? Na te i inne pytanie znajdziesz odpowiedź w czasie tego warsztatu.
Będziemy równolegle doświadczać zmian dzięki ćwiczeniom, jak i poznawać teorię dotyczącą oddziaływania empatii na nasz mózg.
Program szkolenia opiera się na metodzie „Porozumienia Bez Przemocy” (Nonviolent Communication NVC) oraz na pracach Sarah Peyton. NVC to sposób komunikacji zwany inaczej językiem serca lub komunikacją empatyczną, której twórcą jest amerykański psycholog Marshall Rosenberg, duchowy spadkobierca Gandhiego i uczeń Carla Rogersa. Sarah Payton jest certyfikowaną trenerką NVC, która jednocześnie zajmuje się popularyzacją badań nad mózgiem. Jej warsztat „Rebuilding your brain for empathy” to źródło inspiracji i wiedzy dotyczącej neurobiologii przekazywanej podczas tych dwóch dni szkoleniowych.
📰 Tu możesz przeczytać Neurobiologia-a-empatia-artykuł.pdf .
📻 Do posłuchania rozmowa Beaty Kosiackiej (Babska Dżungla) i Marty Kułaga o neurobiologii i empatii
Dla wszystkich, którzy:
Po warsztacie będziesz:
Feedback po warsztatach
‚Wielokrotnie po zakończeniu warsztatu „Co się dzieje za kurtyną” wracałam myślami do opowieści Marty o działaniu mózgu i wertowałam przekazane nam materiały. Część teoretyczna warsztatu buduje dla mnie ogólną świadomość procesów zachodzących w mózgu, a jednocześnie relatywnie łatwo ją przyswoić. Poznane informacje pozwoliły mi uzyskać ogólny wgląd w to, co się dzieje z człowiekiem na poziomie neurobiologicznym w różnych sytuacjach, które stają się jego udziałem oraz dostarczyły „bazy teoretycznej” dla pytania: „jak przebiega zmiana?”. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie materiały otrzymane podczas warsztatów i teraz – po zakończeniu warsztatu – okazały się bardzo użyteczne dla utrwalenia przekazanej przez Martę wiedzy.’ Ula Krasny„1) Stworzyłaś z nami kontrakt, mówiłaś transparentnie o swoich uczuciach albo o o swojej „niewiedzy” i o tym, że dzielisz się tym, co co na tu i teraz jest znane – dawało mi to poczucie bezpieczeństwa i jasności. Czułam też Twoją otwartość i troskę o nas jako grupę.2) Zaglądałaś do nas w trakcie ćwiczeń w podgrupach, parach – dawało mi to poczucie bezpieczeństwa i otuchy, że w razie „utknięcia” jesteś. Jednocześnie nie „narzucałaś się” – pojawiałaś się, i dyskretnie znikałaś, by nie ingerować w proces jeśli nie było takiej potrzeby lub prośby do Ciebie.3) Pamiętam, ze podobało mi się jak byłaś ubrana i że często się uśmiechałaś – pamietam, że to wywyoływało we mnie takie wewnętrzne ogromne pragnienie do większej samooakceptacji siebie, lekkości, akceptacji dla rzeczywistości.
4) Sprawdziłaś z nami, czy godziny przerw mają dla kogoś szczególne znaczenie i się ich trzymałaś – poczułam się bardzo uwzględniona i zatroszczona.5) Położyłaś kartki na podłodze z informacjami w jaki sposób nasz mózg może się integrować – bardzo mi ta wizualizacja pomogła w przyswajaniu dalszej wiedzy.6) Zrobiłaś ćwiczenie o 3 faktach w tym 1 nieprawdziwym o nas – zainspirowała mnie ta zabawa, wniosła wiele humoru i przy okazji była przyczynkiem do dawki wiedzy o błędach poznawczych. Będę tę grę chętnie wykorzystywać:)
Generalnie jeszcze podobało mi się jak przeplatałaś treści teoretyczne z ćwiczeniami. Szczególnie podobała mi się „niema empatia” i Twoje słowa, że w NVC „zbyt często przywiązujemy uwagę do słów” – to jest taka moja kotwica, która mi ułatwia bycie tu i teraz w kontakcie z innymi.” Karina StencelBardzo pomocne było zostawienie przestrzeni na to co działo się tu i teraz w trakcie zajęć , a nie ślepo podążanie za planem, który był do wykonania.Wspierało mnie powracanie w kolejnych tematach do rysunku sceny, pozwalało mi to lepiej zrozumieć funkcjonowanie mózgu. Dowolność łączenia się w pary powodowała poczucie bezpieczeństwa bo „mam wybór pracuje z tym kim chcę”
Lekkość i swoboda omawiania rzeczy trudnych.Wspierała mnie uważność Marty, empatyczne reakcje w trudniejszych momentach i umiejętność skupienia uwagi grupy na tym co się dzieje w danym momencie i co jest teraz ważne.Świetne i profesjonalne kierowanie warsztatem, łagodne ale stanowcze naprowadzanie na właściwe ćwiczenia.Rysowanie, objaśnianie, doprecyzowanie
Jeśli jesteś zainteresowany, wypełnij formularz zapytania,
lub wpisz komentarz na dole strony.